Caribische eerstejaars studenten moeten wennen: “Het tempo ligt hier veel hoger”

In de Stopera werden nieuwe studenten uit het Caribisch gebied door de locoburgemeester welkom geheten. Hedwig Goudsmit van nhnieuws.nl was bij de informatiemarkt waar aankomende eerstejaars alvast met elkaar kennis konden maken.

Uit onderzoeken blijkt dat deze groep het vaak lastig vindt om te aarden in Nederland; er is veel sprake van studieswitchen en studie-uitval.

Marise komt uit Aruba, maar is naar Nederland verhuisd voor de studie Toegepaste Wiskunde.  Zij is een van de 1600 studenten die jaarlijks uit het Caribisch gebied naar Nederland komen. Naar schatting gaan er daarvan honderdvijftig naar Amsterdam.

“Ik heb hier familie wonen”, vertelt ze. “Het is hier soms wel koud, maar ik houd van Amsterdam.” Eerstejaars student Giandric is het met haar eens. “De cultuur is ook anders, zoals het eten. Verder heb je hier veel meer te doen. Meer musea en theaters bijvoorbeeld.”

‘Bon bini’

Volgens een eerder onderzoek van de Nationale Ombudsman halen veel van de Caribische studenten de eindstreep van hun studie niet. Daarom is de informatiemarkt er niet alleen om de studenten kennis met elkaar te laten maken.

“Het is ook om studenten alvast wegwijs te maken voor als ze ergens tegenaan lopen”, zegt Tanja Fraai van WeConnect, een organisatie die Caribische jongeren in Nederland helpt. “Het is bedoeld als een ‘bon bini’, maar ook als een ‘doe je best’.”

Volgens ouderejaars student Ian ligt het tempo in Nederland ook hoger dan in Caribisch Nederland. “Dat merk ik aan alles. De manier waarop mensen lopen en hoe ze afspraken maken bijvoorbeeld. Op Curaçao zegt men: ‘Ah, joh. Dat zien we morgen wel. We hebben wel tijd.’ Hier moet het allemaal veel sneller.”

Op tijd komen

Fraai vertelt dat er wel nog meer uitdagingen zijn. “Nederland is erg georganiseerd. De eilanden zijn dat minder. Op tijd komen, je aan je afspraken houden, op een email reageren en leren fietsen kunnen al uitdagingen zijn.”

Marise en Giandric maken zich nog niet echt zorgen. “Het enige wat ik spannend vind is het spreken van de taal. Mensen kunnen me soms niet helemaal verstaan”, vertelt Marise.