ORANJESTAD – Ernstige tekortkomingen in het juridische- en openbare dienstenkader van Aruba ondermijnen de kinderbescherming. Een Venezolaans gezin – een vader, een moeder en hun vijfjarige zoon Isaias – dat illegaal in Aruba verblijft ondervindt dat aan den lijve. Nadat de ouders uit elkaar gaan, vreest de moeder dat de vader hun zoon naar het buitenland zal ontvoeren. Wanneer ze hulp zoekt bij de Voogdijraad, wordt ze vanwege haar illegale status afgewezen. De vader ontvoert uiteindelijk het kind naar de Dominicaanse Republiek zonder de nodige documentatie, waarbij verschillende autoriteiten falen in hun plicht.

Deze opinie bekritiseert ook Aruba’s nalatigheid om deel te nemen aan internationale kinderbeschermingsverdragen, wat resulteert in een gebrek aan juridische bescherming en middelen voor gevallen zoals deze.

Opinie | Lincoln D. Gomez – advocaat

In het zonnige Aruba woonde een Venezolaans gezin, bestaande uit een vader, een moeder en een kleine jongen genaamd Isaias David Valles Andino, geboren op 27 april 2018 in Venezuela. Ondanks de warme zonneschijn, doemde er donkere wolken op in hun leven: het gezin was illegaal op het eiland, wat hen constant in onzekerheid hield over mogelijke uitzetting.

Hun situatie werd nog complexer toen de ouders uit elkaar gingen, en de jonge Isaias bij zijn moeder bleef. Vrezend voor het welzijn van haar zoon en angstig dat de vader Isaias naar het buitenland zou ontvoeren, wendde de moeder zich tot de Voogdijraad van Aruba. De organisatie, bedoeld om de belangen van minderjarigen te behartigen, weigerde echter haar te helpen vanwege haar ‘illegale’ status. Een verbijsterende beslissing, gezien de grondbeginselen van onze grondwet en de missie van de raad.

De zorgen van de moeder bleken gegrond. Op een dag gebruikte de vader een smoes om Isaias op te halen voor een verjaardagsfeest. Het escaleerde tot een fysieke confrontatie, waarbij de vader Isaias met geweld meenam, bijna over de moeder reed, en haar in shock achterliet. Hoewel ze zich tot de politie wendde voor hulp, werd haar zaak niet serieus genomen. De volgende dag werd haar grootste nachtmerrie werkelijkheid toen ze ontdekte dat de vader Isaias zonder haar toestemming en zonder zijn paspoort had meegenomen naar de Dominicaanse Republiek.

Deze gebeurtenis roept veel vragen op over de integriteit en competentie van de betrokken partijen, zoals de immigratiedienst, luchtvaartpersoneel en de politie. De verantwoordelijkheid voor deze misstanden reikt zelfs tot de hoogste niveaus van de Arubaanse overheid.

Verdrag

Het jaar 1989 markeert de ondertekening van een monumentaal verdrag: het Verdrag inzake de Rechten van het Kind. Terwijl Nederland dit verdrag op 8 maart 1995 volledig omarmde, waren Aruba en de Antillen aanvankelijk terughoudend.

Aruba bracht naar voren: “De uitvoering van dit Verdrag is complex en we beschikken niet over de benodigde wetgeving.” De Antillen waren nog gereserveerder: “We twijfelen over de aanvaarding van zo’n Verdrag; we zullen de zaken overwegen en u informeren.”

Wat is het toch dat onze tropische politici de belangen van kinderen over het hoofd zien? Pas in 2002, jaren later, besloot Aruba eindelijk het verdrag te bekrachtigen. Maar zelfs toen bleven specifieke wetten die tyoezien op de uitvoetring van het verdrag en die de rechten van kinderen handen en voeten geven, uit.

Stilte

Nog een verdrag, het Verdrag van Den Haag uit 1980 over internationale kinderontvoering, zet zich in voor de veiligheid van kinderen over de grenzen heen. Het doel? Kinderen beschermen tegen de verwoestende gevolgen van ontvoering door een ouder. Het streeft naar een snelle hereniging van kinderen met hun oorspronkelijke woonplaats en waarborgt hun rechten op toegang.

Terwijl Nederland en de BES-eilanden dit verdrag erkennen en naleven, blijft Aruba verbazingwekkend stil. Vier decennia zijn voorbijgegaan, en toch lijkt de urgentie niet door te dringen. Zelfs een oproep van een voormalig president van het Gemeenschappelijk Hof kon de Arubaanse regering niet bewegen.

Voor moeder en Isaias zou dit verdrag een reddingsboei zijn geweest. Hun hartverscheurende situatie, verergerd door Aruba’s nalatigheid, is een stille getuige van een groter probleem. Wat als een kind van een toerist, Amerikaans of Nederlands, hetzelfde lot zou ondergaan?

Tijd voor Verandering

Deze tragedie werpt duistere schaduwen op Aruba’s inzet voor kinderrechten. Elk kind, ongeacht zijn of haar achtergrond of status, verdient bescherming. Het is hoog tijd dat Aruba deze waarheid erkent en maatregelen neemt om de rechten en veiligheid van elk kind te waarborgen.