ORANJESTAD – Arubaanse scholieren geven vandaag een presentatie over de Arubaanse verzetsheld Boy Ecury tijdens het koninklijk bezoek aan Aruba. Maar wie hij was en wat hij heeft gedaan, dat weten de jongeren nog maar sinds kort, schrijft Caribisch Netwerk.

Bij de onthulling van de muurschildering van Boy Ecury, blijkt hoe de verzetsheld uit de Tweede Wereldoorlog in de vergetelheid raakte. Zeker onder jongeren, volgens Caribisch Netwerk door bijvoorbeeld te weinig aandacht hiervoor in het onderwijs.

“Nee, ik had nooit eerder van hem gehoord”, zegt Jeannique Flanders (16). “Mensen praten niet over hem. Op de lagere school heb ik niets over hem in de lessen gekregen. Alleen nu pas op de mavo, reageert Beckembawer Cuisman (14).

Begin vorig jaar begon de Nederlandse stichting Cultuurgeneratie met het project Op zoek naar Boy Ecury in samenwerking met Arubaanse cultuurorganisaties en scholen.

“Andere helden sierden de murals als Martin Luther King, Malcolm X, Mohammed Ali, Colin Kaepernick. Zij verzetten zich ook tegen racisme, uitsluiting en discriminatie. Maar zij zijn van elders”, legt Corry Groot van de stichting uit over de samenwerking en het doel van het project. “We vonden elkaar op de afwezigheid van Boy Ecury in het straatbeeld van zijn geliefde Aruba.”

Dat het project indruk heeft gemaakt op de jongeren, blijkt achteraf uit de reacties. “Ik kan mij wel voorstellen dat je gaat vechten voor een land”, reageert Flanders (16). “Hij is een inspiratie, want ik wil militair worden. Waarom? Omdat Aruba altijd heeft moeten vechten, voor zich moeten opkomen. Dus wij jongeren moeten dat voortzetten.”

De 15-jarige scholier Jean Sebastian Ferrin Castillio hoopt ook dat Boy Ecury meer bekend wordt in Nederland. “Hij offerde zich op voor ons allemaal.”

Er is een andere Boy Ecury vandaag aanwezig; hij is vernoemd naar zijn oom. Het verbaast hem om te horen dat de jongeren vóór het project amper iets afwisten van de verzetsheld.

“Er staat al meer dan 40 jaar een beeld in de hoofdstad en elke dag rijden veel mensen daar langs. Geen enkele jongere vraagt zich dus af van wie dat beeld is?” Hij erkent wel dat er nu pas in het onderwijs meer aandacht voor zijn oom komt. “Ouders hebben ook een rol om te informeren.”

Monique Ecury vindt het vooral opvallend om te horen dat de jongeren die meededen aan het project, zich kunnen identificeren met haar oom vanwege de discriminatie. Boy werd niet alleen in Nederland gediscrimineerd vanwege zijn huidskleur, wat volgens haar ‘logisch was toen in de jaren 30/40’.

“Maar wat de kinderen vooral nu hebben oppikt, is dat Boy, en zeker ook zijn (zwarte) vader Dundun op Aruba werden gediscrimineerd. Toen een Chinees meisje op school dat hoorde, reageerde zij met: dat heb ik ook zo gevoeld. Het doet pijn om te horen dat er niet veel is veranderd.”