ORANJESTAD – Jan Hendrik “Henny” Eman, de eerste premier van Aruba, wordt herinnerd als een leider met ongeëvenaarde integriteit, nederigheid en een diepe toewijding aan zijn land en mensen. In een persoonlijke In Memoriam beschrijft jurist Lincoln D. Gomez hoe Eman niet alleen Aruba’s politieke landschap vormde, maar ook een blijvende indruk naliet op degenen die met hem werkten. Zijn leiderschap werd gekenmerkt door vertrouwen in zijn team, eenvoud in zijn levensstijl en een onuitputtelijke inzet voor het welzijn van Aruba. De nalatenschap van Henny Eman leeft voort in de levens die hij inspireerde en de lessen die hij doorgaf.

door | Lincoln D. Gomez

Jan Hendrik “Henny” Eman, de eerste premier van Aruba, was een leider met ongeëvenaarde integriteit en nederigheid. Zijn invloed reikte veel verder dan zijn ambtsperiode en vormde de geschiedenis van Aruba en de levens van degenen die het geluk hadden met hem te mogen werken. Als de eerste die in 1986 de titel premier droeg, leidde hij Aruba door cruciale mijlpalen met een standvastig gevoel voor doelgerichtheid en een onwrikbaar vertrouwen in zijn team. Voor ons, zijn staf, was hij “Min Pres,” een acroniem dat het grootste respect voor het ambt en de man erachter met zich meebracht.

Halverwege de jaren negentig had ik de eer om in zijn bestuur te dienen als stafmedewerker voor de minister van Justitie. Henny Eman bezat een opmerkelijk vermogen om zijn team te versterken en vertrouwde ons toe om eigenaarschap te nemen voor onze verantwoordelijkheden. Zijn vertrouwen in ons was zowel inspirerend als ontnuchterend – zijn vertrouwen droeg het gewicht van verantwoording en de verwachting dat we met uitmuntendheid zouden presteren.

Eén moment, voor altijd in mijn geheugen gegrift, vat zijn leiderschap samen. Ik had zijn handtekening nodig op een belangrijk document tijdens een vergadering van de Raad van Ministers. Hij stapte opzij, luisterde aandachtig terwijl ik de betekenis ervan uitlegde en stelde toen, terwijl hij me aankeek, een simpele maar diepgaande vraag: ” Mag ik dit ondertekenen? ” Op dat moment voelde het alsof hij het volledige gewicht van zijn gezag op mijn schouders had gelegd. Zijn vertrouwen was absoluut, maar de verantwoordelijkheid die het met zich meebracht was ontmoedigend. Ik haalde diep adem en verzekerde hem dat dit de juiste handelwijze was. Zonder naar het document te kijken en zonder het oogcontact te verbreken, ondertekende hij het, gaf het me terug en zei: ” Ga je gang. Doe wat je moet doen. “

Ik verliet de kamer, zowel vereerd als diep nerveus. Terug op mijn kantoor staarde ik naar dat document, volledig voorbereid – als het gebrekkig of problematisch zou blijken te zijn – om het in stukken te breken en te slikken in plaats van het van mijn bureau te laten verdwijnen. Dat moment leerde me twee van de meest waardevolle lessen van mijn carrière: de diepe verantwoordelijkheid van vertrouwen en de moed die nodig is om te handelen als iemand zo volledig in je gelooft.

De nederigheid van Henny Eman was eveneens opvallend. Ondanks zijn rol als premier koos hij ervoor om zelf te rijden in een simpele witte Land Cruiser, waarbij hij vaak uitlegde dat hij geen reden zag om een ​​chauffeur te hebben of onnodige kosten te maken. Deze beslissing ging niet alleen over praktische zaken – het weerspiegelde zijn nuchtere aard en toewijding om Aruba te dienen zonder pretenties of privileges.

Jaren later, nadat hij zijn ambt had neergelegd, kreeg ik de kans hem weer te ontmoeten. Het was lang geleden dat we elkaar hadden gezien en ik begroette hem opgewekt met: ” Hoi, Min Pres .” Hij glimlachte, schudde zijn hoofd en zei: ” Noem me niet zo. Dat is lang geleden .” Ik lachte en antwoordde: ” Het spijt me, meneer, maar dat kan ik niet doen .” Hij glimlachte opnieuw, schudde zijn hoofd en klopte me op de schouder. Die korte interactie was een bewijs van de man die hij was – nederig, hoffelijk en altijd nuchter.

Henny Eman was niet alleen een premier; hij was een mentor, een leraar en een vriend voor velen van ons die onder zijn leiderschap dienden. Werken in zijn regering creëerde banden die tot op de dag van vandaag voortduren. Ik weet dat mijn voormalige collega’s mijn diepe dankbaarheid delen voor de kans om ons land samen met hem te hebben gediend.

Aan zijn familie, vrienden en collega’s bied ik mijn diepste condoleances aan en wens ik u sterkte in deze tijd van verlies. Moge u troost vinden in de wetenschap dat Henny’s nalatenschap voortleeft – niet alleen in de geschiedenis van Aruba, maar ook in de talloze levens die hij raakte met zijn vertrouwen, nederigheid en begeleiding.

Rust zacht, Min Pres.

Lincoln Gomez