In 2009 trok de Arubaanse Norayma Nicolaas (34) naar Syrië om er te trouwen met de vader van haar twee kinderen. Ze woont in België. Het plan was om meteen terug te komen, maar haar man liet haar niet gaan. Zij kon uiteindelijk vluchten, maar moest haar kinderen achterlaten. Na tien jaar lukte het haar om haar dochter naar België te halen, nu wil ze hetzelfde doen met haar dertienjarige zoon. Het Nieuwsblad in Belgie schrijft erover op zijn website.

“Met bloed, zweet en heel veel tranen is het me gelukt om mijn dochter van Syrië naar België te halen, nu nog mijn zoon.” Aan het woord is de 34-jarige Norayma, in Aruba geboren, opgegroeid in Nederland en nu al jaren wonende in Oostende, België.

Norayma leerde op haar zestiende de Syrische asielzoeker Gusup kennen. Op haar achttiende raakte ze zwanger van Mediha, ondertussen 15 jaar. Twee jaar later werd ook haar zoon Mashiet (13) geboren. Gusup raakte echter uitgeprocedeerd en werd terug naar Syrië gestuurd. In 2009 besloot Norayma met haar kinderen naar Syrië te reizen om er te trouwen in de hoop een gezinshereniging aan te kunnen vragen, maar dat was het begin van een ware nachtmerrie.

Paspoorten afgenomen

“Meteen na onze aankomst werden onze paspoorten afgenomen”, vertelt Norayma. “Ik had geen toegang tot het internet en telefoon en ik werd binnen gehouden. Ik wist meteen dat het nooit de bedoeling was geweest dat ik nog naar Nederland zou terugkeren. Na een jaar wou ik vluchten met mijn kinderen, maar Gusup had ondertussen aangifte gedaan van kinderontvoering. Ik kon het land dus niet meer uit.”

Toen in 2011 de oorlog in Syrië uitbarstte kon ze haar man toch overtuigen om haar naar België te laten vertrekken, zonder haar kinderen weliswaar. “Ik koesterde de hoop om via een spoedprocedure – omwille van de oorlog – een hereniging aan te vragen. Die procedure was ingezet en toen liet man me weten dat hij mee zou vechten voor president Assad. Hij vroeg me om terug te komen, maar dat heb ik geweigerd. Ik wou niet opnieuw diezelfde nachtmerrie beleven.”

Familienaam door het slijk gehaald

Norayma probeerde alles om haar kinderen naar België te halen, maar dat haalde niets uit. Toen Gusup in juli 2012 door moslimextremisten geëxecuteerd werd met een kogel door het hoofd, dacht ze eindelijk herenigd te worden met haar kinderen. Dat was echter buiten de Syrische wetgeving gerekend. “Volgens die wet is het zijn familie die de voogdij krijgt, dus ging die naar zijn zus. Een moeder en zeker een buitenlandse had er geen rechten”, aldus Norayma.

Er waren jarenlang wel telefoongesprekken, maar die werden vooral gestuurd door de zus van haar ex-man. De laatste jaren nog amper enkele keren per jaar. Ondertussen had Norayma al een leven opgebouwd met haar nieuwe partner Niek Urbain (32). Samen kregen ze een dochter Eliana (7).

In maart vorig jaar ging plots de telefoon. Mediha was aan het rebelleren geslagen en gaf aan naar haar moeder te willen. “Ze heeft op een gegeven moment de naam van de familie door het slijk gehaald”, legt Norayma uit. “Dat was voor de familie de druppel geweest en dus mocht ze terugkeren naar mij. Maar die terugkeer verliep niet van een leien dakje. De zus van mijn ex veranderde voortdurend van gedacht. Tot ik in juni vorig jaar mijn moed bijeen schraapte en haar eigenhandig ging halen.”

Steunactie

De hereniging in Syrië met haar kinderen verliep bijzonder emotioneel. Uiteindelijk moesten moeder en dochter – door allerhande problemen met de documenten – twee maanden lang in Libanon blijven alvorens terug te kunnen keren naar België. Haar zoon moest ze achterlaten. “Hij was er niet klaar voor”, zegt ze daarover. Maar dat blijkt hij nu wel te zijn. “Hij heeft aangegeven om naar België te willen komen, zijn zus en mij achterna. Mediha is ondertussen een deel van ons gezin geworden. De band met Niek en haar jongere zus is echt goed. Mediha spreekt ondertussen vloeiend Nederlands.”

Norayma organiseert nu een steunactie via Help zoon (13j) herenigen met moeder – Steunactie om geld in te zamelen om haar zoon naar België te halen. “Er is geld nodig voor een paspoort, overlijdensakte van de vader, legalisatie en vertaling van de documenten door een beëdigd vertaler. Legalisatie door het ministerie van Buitenlandse Zaken en Syrische ambassade in Syrië en Libanon, visumaanvraag, benzine, voeding, onderdak, enzovoort. Ik heb ook een soort chauffeur/beveiliger nodig om me veilig door het land te loodsen. Ik ben echter wel wat wijzer geworden na de vorige keer, dus zal het me geen 13.000 euro meer kosten, maar toch zeker minstens de helft”, besluit Norayma.

Artikel is geschreven door Jeffrey Roos voor het Nieuwsblad van België