Oranjestad – Gedurende de Kersttijd staan wij even stil en werpen een blik op wat voor ons belangrijk is in het leven. Wij denken na over wat we hebben bereikt en over onze uitdagingen die ons sterker hebben gemaakt in het jaar dat achter de rug is en ook over de doelen en uitdagingen die vóór ons liggen. Daarom, zoals een heleboel andere mensen in Aruba, denk ik in deze tijd ook na over de richting waarin het leven zich beweegt voor mij en mijn gezin.

Ik kan zeggen dat wij zeer aangename momenten hebben gekend, met kinderen die uit het buitenland zijn teruggekomen, maar ook pijnlijke en trieste momenten vanwege het verlies van ons dierbaren. Zoals ook de Arubaanse familie die de Vader van onze Cultuur, onze burcht, Padu Lampe, heeft verloren.

Hoe brengt u dit jaar de Kerstdagen door? Wellicht kunt u terugkijken op een jaar met mooie doelen die u heeft bereikt en kunt u genieten van de heerlijke sfeer van het einde van het jaar. Maar misschien zijn deze dagen juist de moeilijkste, omdat u zich eenzaam voelt.

Maar… laten wij nu met Kerstmis, terwijl wij nadenken over het jaar dat binnen enkele dagen voorbij zal zijn, een lichtbaken zoeken dat ons doorzettingsvermogen, geloof en optimisme geeft om dit nieuwe decennium van de 21ste eeuw dat aanstaande is te betreden.

In dit jaargetijde is het alsof we onszelf toestaan te worden gehuld in nostalgie, met gewoonten en geuren van het seizoen. Hiermee voelen we ons beschermd met een schild tegen dingen van buitenaf, de minder goede dingen; het lijkt erop dat we ons afsluiten voor al het andere en ons uitsluitend richten op onze Kerstliederen, de voorbereidingen op de viering en onze Top-100 van het jaar.

Maar als wij muren optrekken rondom ons huis en ons alleen maar bezighouden met wat daarbinnen gebeurt, dan doen wij afbreuk aan de gemeenschapszin. En binnen die valse bescherming van die muren is het makkelijk om medeleven te verliezen. Dit leidt tot het bevorderen van vijandigheid, afgunst, laster, kwaad, haat en wrok – vaak achter de anonimiteit van de sociale media en via radioprogramma’s en kranten. In essentie breekt dit onze identiteit af als Arubaan: de vredelievende, hartelijke, aimabele, bescheiden, tolerante en respectvolle persoon.

Wanneer je het nieuws of de ontwikkelingen op ons eiland volgt, dan is het soms makkelijk om moed en animo te verliezen. Er is zoveel polarisatie, onenigheid, onrechtvaardigheid, vervolging en isolering die als een destructieve kracht deze gemeenschap geselen. Tegen deze krachten komt de gewone mens weerloos over. Het maakt zelfs dat we ons een beetje onbeduidend voelen, daar we soms de indruk krijgen dat we er niets tegen kunnen doen.

Maar een eensgezinde gemeenschap – waar wij allemaal actief en positief aan bijdragen – is wat onze democratie sterker maakt. Hierdoor ontstaat er geen ruimte voor polarisatie en egoïsme. Dit is wat de focus weghaalt op wat ons scheidt. Eenheid versterkt vrijgevigheid. Wij mogen niet vergeten dat de grootste dingen die wij hebben bereikt als land, zijn bereikt door gezamenlijke inspanning en niet door het najagen van politieke of persoonlijke doelen.

Het belang van gezamenlijke inspanning heb ik kunnen zien bij de talloze bezoeken aan alle stichtingen en instellingen. Het is de bezorgde burger die de mouwen opstroopt en begint met initiatieven, zowel kleine als grote, om degenen te beschermen die zichzelf niet kunnen redden: projecten voor weeskinderen en voor kinderen die geen speelgoed hebben, projecten om onze flora en fauna, zowel in zee als op het land, te beschermen, projecten om ons nationaal symbool en onze culturele erfenis te beschermen. Ook initiatieven om verlichting te geven aan degenen die niet veel langer meer te gaan hebben op het fysieke vlak, met de overtuiging dat het leven inderdaad niet oneindig is, maar dat liefde en toewijding geen grenzen kennen. Waar we uitdagingen waarnemen, zien we dat mensen de krachten bundelen!

En dit is zeer noodzakelijk, want buiten die individualistische muren gaat de buitenwereld gewoon door – goed of slecht. Daarom moet het Kerstverhaal altijd het fundament zijn van onze bezinning in deze tijd. Het verhaal van een jonge moeder en vader, op het punt om voor het eerst ouders te worden en die geen dak boven hun hoofd konden vinden. Het verhaal van een baby die werd geboren, verstoken van elke luxe en rijkdom, maar die opgroeide om berouw en eenheid te brengen, in plaats van het oordelen over en veroordelen van degenen die anders zijn. Het Kerstverhaal is een verhaal van licht en hoop in een donkere wereld.

Het is niet makkelijk om er altijd van overtuigd te blijven dat we kunnen bijdragen aan het veranderen of aanpassen van de richting waarin onze gemeenschap zich beweegt. Maar denk heel even na: wat wij kunnen bereiken voor onze eigen buren, dat heeft een impact op onze buurt, onze gemeenschap en heel het eiland. Dit betekent dat de belangrijkste zaken voor een gezonde gemeenschap – zoals vrijheid, gelijkheid en gelijke kansen voor iedereen – afhangen van de manier waarop wij communiceren, hoe wij omgaan met de mensen die we dagelijks tegenkomen.

Velen van ons zijn al begonnen met hun persoonlijke belangen even opzij te zetten, om een strijd te beginnen voor andere mensen, voor onze dieren en onze natuur op het land en in zee. Ondanks de grote uitdagingen van buitenaf, zoals de ontwikkeling van bepaalde industrieën die opkomen en weer wegzakken als de golven die de vrachtschepen naar onze haven brengen. Elke keer dat de burgers van deze democratie zich wisten te verenigen om deze strijd gezamenlijk te voeren, wist Aruba weer vooruit te komen, op eigen wijze en op eigen kracht. Dit is wat ons als Arubaan, in goede zin, kenmerkt.

Het kan gebeuren dat we ons ontmoedigd, gedemotiveerd voelen, maar we mogen nooit onverschillig worden. Wij kunnen bruggen bouwen die noodzakelijk zijn om onze verschillen te boven te komen. Zo lukt het ons ook om degenen die uitgesloten zijn van onze gemeenschap weer daarin op te nemen. De onzichtbare muren rondom degenen die gemarginaliseerd zijn, worden neergehaald en hun wereld wordt groter, beter, zo ook die van ons allemaal. Ondanks alle verschillen, moeten de bruggen – en degenen die deze bruggen daadwerkelijk bouwen – worden beschermd.

Sinds de vorige eeuw hebben wij een gemeenschap die de krachten weet te bundelen en offers weet te brengen om ons land vooruit te helpen. Dat is onze kracht… en dat kan ons helpen om onze huidige uitdagingen en spanningen het hoofd te bieden. En nu meer dan ooit moeten we bereid zijn dit te doen. Aruba blijft onze geliefde rots, waar we willen wonen, werken, een toekomst opbouwen voor IEDEREEN en ook voor degenen die na ons komen. De vastbeslotenheid om te blijven strijden voor dit eiland hangt van ons allemaal af, waarbij de grootte van de bijdrage niet van belang is.

Het Kerstverhaal raakt ons allen op verschillende wijze. Het moment van bezinning dat ons ertoe beweegt de meest behoeftigen de hand te reiken, om solidair te zijn met een ander en op te komen voor degenen die niet voor zichzelf kunnen opkomen, dat maakt dat we ons richten op ons geloof in God en de wijze waarop wij voor Hem willen leven. Maar het laat ons ook zien hoeveel we in onszelf geloven, in anderen, en in een toekomst waarin we in vrede en rust kunnen samenleven. En als we onze krachten bundelen, kunnen we wellicht niet alles bereiken, maar wel veel.

Ik ben er zeker van dat als wij zouden stilstaan bij de waarden van het Kerstverhaal, wij een andere inhoud zouden geven aan onze rol in de gemeenschap, in onze buurten en als onderdeel van de burgergemeenschap. De mens is verre van volmaakt. Maar hij moet wel in ontwikkeling blijven. Vaak laten we de bezinning over de nobele kenmerken die het Kerstverhaal in ons wil laten ontkiemen veel te kort duren.

Het is iets groots en glorieus dat klein is begonnen. Er is een baby geboren in een kribbe, zonder vooroordelen, zonder boosheid en zonder schuld. Hij is opgegroeid en heeft de volheid verkregen van alles wat goed is. Daarom, wanneer wij “Cu henter mi alma y cu henter mi bida” zingen, laten we er dan aan denken wat dat inhoudt, dat wij moeten groeien om de volmaaktheid te bereiken die het Kerstverhaal ons leert.

Sta mij toe om namens mijn vrouw Hanneke en mijn kinderen u allen, waar u zich ook bevindt en onder welke omstandigheden ook, een gezegend Kerstfeest toe te wensen.